vrijdag 10 oktober 2025

Einde van het doomscroll tijdperk

 Het is ongeveer drie weken geleden dat ik een flinke schoonmaak heb gedaan op mijn smartphone. Op mijn Instagram heb ik bijna iedereen ontvolgt. Ik volg nu nog 18 accounts. 15 van vriendinnen/collega's/familie en 3 openbare omdat ik die interessant vind om te volgen. Dit heb ik niet van de een op andere dag gedaan; in een paar weken tijd ging ik om de paar dagen kijken wie me echt nog boeiden, en dat bleken er steeds minder te zijn. Daarnaast heb ik een maximale schermtijd ingesteld voor Instagram. Ik mag er nog maar maximaal 10 minuten per dag op. Ook heb ik mijn algoritme ge-reset, wat betekend dat er niks meer in voorkomt wat ik interessant vind. Tenzij ik weer reels of berichten ga liken, waarop Instagram dan weer meer van hetzelfde gaat laten zien. 

Reels (korte filmpjes) kijk ik nu helemaal niet meer. Ik wilde eerst Instagram helemaal verwijderen maar dat vond ik iets te drastisch. Een paar vriendinnen heb ik alleen contact mee via daar, en de openbare accounts hebben geen blog (nouja, ééntje dan). De eerste week heb ik er écht last van gehad. Ik merkte namelijk dat ik te pas en te onpas mijn telefoon erbij pakte. Bij het ontbijten, als ik naar de wc ging, tijdens het koken, continue stond ik met die telefoon in mijn hand. Mijn vinger ging vanzelf naar het Instagram icoon, terwijl ik die net een minuut geleden gesloten had. Mijn hoofd stond ook altijd 'aan', ik wilde continu dat ik werd bezig gehouden. Het is ook zo'n achtbaan van emoties; het ene bericht is enorm grappig waarbij ik bijna huil van het lachen, een filmpje later is er een kindje met kanker te zien, daarna weer schattige puppy's en het filmpje daarop een vrouw die wordt lastiggevallen door een vreemde man. Het gaat van hot naar her; ik noemde het altijd even ontspannen, maar eigenlijk was dat het helemaal niet.

Ik zette een kopje thee, ging op de bank zitten, dekentje over en hup; telefoon in de hand. Meteen doomscrollen en maar eens kijken wat voor filmpje of serie we wilden gaan zien. Maar dat filmpje of serie was moeilijk voor mij te volgen; ik had er echt de aandachtsspanne niet voor. Ik was tijdens elk rustig moment op tv geneigd om die telefoon weer te pakken. 

Dat vroeg om maatregelen. Ik mocht van mijzelf nog maar één keer per dag het nieuws bekijken (dat keek en las ik ook veel te veel, zoveel dingen die buiten mijn controle liggen en waar ik angstig of gespannen van werd), en dus die tien minuten Instagram. Ik heb geen TikTok of Snapchat, Facebook of andere social media. Ik gebruik mijn telefoon voornamelijk voor bellen, Whatsapp, internetbankieren, blogs lezen, foto's maken en de app van de opvang. E-mail zit er nog wel op, maar ik heb meldingen uitgezet. Pas als ik naar de app ga, zie ik of ik mails heb. Dat bevalt me prima, meestal kijk ik alleen 's avonds. 

Ik merkte dat het wel een dikke week heeft geduurd, voor ik weer wat rust in mijn hoofd had. Mijn gedachten zijn op een goede manier trager geworden. Ik heb meer focus voor alles. Voor het spelen met mijn zoontjes, voor het kijken van tv (zit al in het derde seizoen van Downton Abbey!) en ook voor niksen. Tijdens mijn ontbijt zit ik nu gewoon aan tafel. Als ik wil, pak ik een Flair erbij en lees ik wat artikelen. Maar meestal eet mijn oudste gelijk met mij, en kletsen we samen over wat we die dag gaan doen. Als het aan hem lag, elke dag naar het zwembad of Monkeytown, maar gelukkig is hij ook tevreden met een bezoekje aan de speeltuin of even naar opa en oma.  Ik merk dat ik mijn telefoon steeds vaker 'vergeet' en dat ik oprecht niet weet waar ik hem heb neergelegd. Het voelt erg fijn, en ik denk dat ik over een tijdje wel de stap kan maken om Instagram er helemaal af te halen. Het moet een beetje gefaseerd gaan merk ik. Die vriendinnen waar ik daar mee chat, vraag ik wel om hun 06. 

Stukje bij beetje weer terug naar hoe ik was vóór de social media verslaving. Blogjes tikken vind ik in ieder geval stukken meer rustgevend :) 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Boeiend!

 Ik was altijd al van de lijstjes, planners, notitieboeken. Ik dácht altijd dat ik het druk had, maar nu ik een man en kinderen heb.. het is...