Koffie en ik zijn geen vrienden. Alhoewel ik koffie alle kansen heb gegeven (dwz.; met suiker, zonder, met melk, zonder, met melk én suiker, met caramel of kokos siroop, met opgeschuimde melk en cacao poeder, en alle variaties die er nog meer te vinden zijn) gaat het samen gewoonweg niet lukken. En dat is oké, want daar is mijn grote vriendin Thee.
Nou drink ik al jaren gewoon thee, Engelse thee, maar ook vruchtenthee, zowel in zakjes als los. Toen ik in 2009 als au-pair in Engeland woonde, kreeg ik meer waardering voor een cuppa; alhoewel hier in Nederland mijn 'English cuppa' een 'babythee' wordt genoemd, vanwege de melk.
Ik weet nog goed dat ik met mijn host family op visite ging bij vrienden van hun; we kwamen aan bij een schattig, ietwat oubollig huisje met overal stapels bloempotten gevuld met planten en bloemen maar ook groenten en fruit. Jazeker, aardbeien en wortels in diepe bloempotten; ik vond het een wonderlijk tafereel en ergens heel knus en gezellig. Binnen een grote keuken met grote tegels op de vloer, een aanrechtblok met granieten top en een porseleinen wasbak. Een AGA in de hoek met een enorme tinnen(?) ketel erop die bijna begon te fluiten. Daar kreeg ik mijn eerste cuppa.
Wonderlijk; 4 mokken, totaal niet bij elkaar passend, een met een stukje eraf, één waarvan de opdruk bijna niet meer te zien was, en in alle 4 gooide ze een los theezakje (dit bleek later Yorkshire Gold te zijn, ze zweerde hierbij, dit zou de enigste zijn die haar goedkeuring kreeg, alhoewel 'gewone' Yorkshire tea ook geaccepteerd werd) en daar kwam dan die grote ketel van het fornuis. Met een oude theedoek pakte ze het handvat en voorzichtig deed ze in alle 4 de mokken heet water. Dit bleef staan (je mocht dus absoluut niet roeren) en daarna kwam in alle 4 ongevraagd een scheut halfvolle melk (semi-skinned, uit een jerrycan).
Of je er melk in wilt of niet.. was niet eens een optie! Je krijgt het gewoon zo. Wat ze wel vroeg, was of er suiker in moest. Nou hou ik wel van een zoetje, dus ik wilde wel wat suiker. Zo gezegd zo gedaan, zij suiker erbij in, en met het lepeltje schepte ze het zakje eruit. Nou was ik als oer nuchtere Nederlandse dame gewend aan touwtjes aan mijn theezakjes, maar daar doen ze er niet aan. Het was echt een van de lekkerste koppen thee die ik ooit heb gehad en nog steeds vraag ik mij soms af wat dat zo maakte; was het de oude ketel die waarschijnlijk al honderden (duizenden?) koppen thee had gevuld, was het de hele sfeer en situatie erom heen?
Feit blijft dat ik, ook na 16 jaar terug in Nederland te zijn, ik nog steeds om het half jaar mijn thee online bestel. Eigenlijk altijd Yorkshire, maar laatst ben ik vreemdgegaan met Waitrose Gold. Tip voor mijzelf; niet weer doen. Gewoon weer lekker Yorkshire bestellen. Mijn host-family was van de PG tips, maar die vond ik zelf niet zó. In de zomer drink ik weinig thee, wellicht 1 of 2 per dag (dan meestal vruchtenthee), maar zodra de herfst zijn intrede doet, gaan de losse zakjes weer in mijn Emma Bridgewater mokken (of mijn andere mok, mijn lievelingsmok die ik in Wales heb gekocht een aantal jaar geleden), met kokend water, melk en een schepje suiker. Op de bank met mijn mok thee, dekentje erover, is voor mij pure ontspanning. Mijn man weet inmiddels precies hoe hij mijn 'babythee' klaarmaakt dus ik bof ook nog eens dat hij dat elke avond voor mij doet. Een gezegend mens al zeg ik het zelf!
Groet, MijmerendeMama
Geen opmerkingen:
Een reactie posten