Nieuwe baan!

 Eerder schreef ik vier delen (een, twee, drie, vier) over mijn route naar een nieuwe baan. Na mijn tweede zwangerschap een paar maand thuisgezeten, en toen weer in de malle molen van sollicitaties en gesprekken. De eerste baan die ik had, heb ik een paar dagen meegelopen en toen besloten dat dat helemaal niks voor mij was. En dus begon de sollicitatie ronde opnieuw. Maar er is nieuws!

Vorige week heb ik een sollicitatie gesprek gehad, en deze week ook twee. Bij de eerste twee werd direct na het gesprek aangegeven dat ze me graag in dienst wilden nemen. Ik bezit over de juiste diploma's en heb flink wat jaren werk ervaring. Echter konden ze bij deze banen mij geen lange diensten garanderen. Dat betekende dus dat ik meer dagen zou moeten werken om aan mijn uren te komen. Bij het derde gesprek, wat ik gisteren had, waren ze ook enthousiast. Ook konden ze daar lange diensten garanderen. Volgens de CAO in mijn sector moeten trouwens vanaf 2026 standaard lange diensten in de thuiszorg komen, gaf zij aan. Hier ga ik mij nog eens in verdiepen. En, omdat ik een 24 uurs contract krijg, maximaal 4 dagen werken per week (dat is inclusief weekenden). Ook wordt de woensdag mijn vaste vrije dag. Dat is fijn, want dit betekend dat er incidenteel voor de maandag of vrijdag oppas of opvang geregeld moet worden voor de kinderen. Mijn man is tot juli volgend jaar elke dinsdag en donderdag vrij, daarna alleen elke donderdag. En ik dus elke woensdag sowieso. Daarnaast werk ik onregelmatig dus het kan zijn dat de jongens 's middags even een paar uurtjes heen moeten, wanneer ik begin om half 4. Mijn man is om 5 uur weer thuis, dus dat zijn maar kleine gaten om te vullen!

Ik had gesolliciteerd op een vacature in een stad dichtbij (ongeveer half uur rijden). Bij het gesprek zei ze echter dat er ook een open plek kwam op een locatie ongeveer 20 minuten bij mij vandaan, in een dorp. Er gingen daar 2 dames met pensioen, en ze dachten dat ik het wel fijner zou vinden om iets dichterbij te zijn. Hier was ik enthousiast over! Het dorp waar ik ga werken zal wat gemoedelijker zijn. Voornamelijk 'boerenbevolking', aldus de team manager tijdens het gesprek. Volgende week ga ik een ochtendje meelopen, en als ik nog steeds enthousiast ben, heb ik de dag erna het arbeidsvoorwaardengesprek. Ik ben heel benieuwd, en hoop dat ik het leuk ga vinden. Het is namelijk wel de bedoeling dat ik hier flink lang blijf, want 'jobhoppen' is niks voor mij. Ik gedij het best op voorspelbaarheid en op bekend terrein; ik begrijp dat ik eerst een paar maanden zal moeten werken voordat ik mij helemaal op mijn gemak en op mijn plekje voel, maar daarna hopelijk vele jaren werkplezier. In de latere toekomst (sowieso pas als beide jongens op school zitten) wil ik nog doorleren voor verpleegkundige, en wellicht daarna nog een specialisatie. Palliatieve zorg spreekt mij aan, en tijdens mijn vorige baan in de zorg was ik hier ook aandachtsvelder voor. Het lijkt me mooi om me daar als verpleegkundige op te specialiseren.

Maargoed, ik moet rustig aan doen, eerst maar eens een paar jaartjes als verzorgende IG. Daarna kijken wanneer er genoeg rust is thuis dat ik een dag per week naar school kan, en tijd heb voor het huiswerk.

Hoop zo erg dat het leuk is volgende week, en dat ik een nieuw stekkie heb gevonden. Het zal waarschijnlijk wat minder betalen dan de baan van vorige maand, maar ik vind werkgeluk belangrijker dan het loon. En héél veel inleveren hoef ik nou ook weer niet. Uiteindelijk komt alles weer goed, en dat gepieker was dus weer helemaal voor niks :)

Ik heb de andere twee bedrijven gemaild, bedankt voor de gesprekken en hun interesse, en dat ik heb gekozen bij een andere werkgever aan de slag te gaan. Dan is nu eindelijk de boel een beetje afgerond en kan ik op naar ons nieuwe normaal!