Boeiend!

 Ik was altijd al van de lijstjes, planners, notitieboeken. Ik dácht altijd dat ik het druk had, maar nu ik een man en kinderen heb.. het is wel een ander soort van drukte. Je moet gewoon om veel meer dingen denken. En waar ik na de geboorte van Oudste al behoorlijk verward en vergeet achtig werd, is dat na de geboorte van Jongste nog 10x erger geworden. Ik vergeet werkelijk waar van alles. Maar om nu voor alles een herinnering op te schrijven, werkt ook niet. En soms vergeet ik ook de herinnering op te schrijven ;)

Wel frustrerend! 

Echter... hoeveel het mij boeit is ook verandert. Wat andere mensen van mij denken, daar heb ik niet zoveel meer mee. Vroeger wel. Toen kon ik alles wel dubbel overdenken, wat zouden mensen van mij vinden, gedroeg ik mij wel normaal, zag ik er wel normaal en verzorgd uit. En hoe vermoeiend is dat? 

Afspraak bij de podoloog gehad van de week, omdat ik zo'n last heb van mijn rechtervoet. Blijkt doorgezakt te zijn, en de linkervoet begint ook al. Ik krijg zooltjes.

Dat terzijde; ik moest natuurlijk m'n voeten laten zien en ik had m'n teennagels iets van 8 weken geleden gelakt.. verder niet meer bijgewerkt. Wel geknipt, uiteraard. Maar de energie vinden om 's avonds nog die oude nagellak eraf te halen en nieuwe erop te doen, puur voor de podoloog? Vroeger had ik het wel gedaan, zeker weten. Nu, als ik 's avonds blij ben dat ik eindelijk op de bank zit? Nee. Boeit me niet. Ik heb het te druk om daarover zorgen te maken.

Net als dat ik naar de huisarts ging voor wat plekjes op mijn buik. Moedervlekjes die ik niet vertrouwde. Vroeger had ik gedacht, oh, ik zie er niet uit, die dikke buik, die rare vlekken, mijn littekens van een operatie. En nu boeit het me helemaal niks. Hoe ouder ik word, hoe minder ik erom geef. Mijn moeder heeft altijd al gezegd dat het zo zou gaan.

Ze zei vroeger wel eens, niet in deze exacte woorden maar wel deze strekking; "de jonge, knapste dames maken zich het meeste zorgen over hoe ze eruit zien, maar hoe ouder ze worden en hoe meer de boel gaat hangen, hoe minder erg ze het vinden en ze laten het zo zien." 

Ik geloofde haar nooit, natuurlijk. Was ook vol aan het puberen dus het meeste wat je vader of moeder dan zegt vind je dan stom. Maar hoe ouder ik word hoe meer ik op mijn moeder ga lijken (hallo doorgezakte voeten) en op dit punt had ze wel gelijk. Na beide bevallingen kan het me niks meer schelen. Toen was alles zo bloot en rauw, alle schaamte voorbij. Heeft dus toch positieve invloed gehad! 

Bij veel dingen denk ik nu.. Boeiend. Is ook wel een bevrijding! 

Klaar voor de start

 Het contract is ondertekend! Vanaf 1 november in dienst bij mijn nieuwe werkgever. Op 4 november heb ik mijn eerste dienst. Ik loop een dagdienst en een avonddienst mee, daarna ga ik zelfstandig op route. Vorige week heb ik meegelopen, en het was eigenlijk alles wat ik ervan verwacht had. Je hebt een paar routes 'binnenshuis', d.w.z. het senioren complex waarin ons kantoor zit, en een complex ernaast waar je zo heen kan lopen, en enkele routes 'in de wijk' en een paar routes een dorp verderop. 

Ik heb twee werkbroeken besteld. Je mag gewoon je eigen broeken aan, maar ik heb maar twee nette spijkerbroeken en die wil ik niet gebruiken voor het werk. Ik heb daarom twee zorgbroeken besteld waar ik tijdens mijn vorige baan in de zorg ook gebruik van maakte. Die heb ik toentertijd weggegeven aan een andere collega, toen ik overging naar een kantoorbaan. Ik heb nu twee nieuwe aangeschaft, een bordeaux rood, en een marine blauwe. Deze hebben zowel gewone zakken als zakken aan de zijkant van het been, wat enorm handig is voor sleutels/ handschoenen/ pieper of werktelefoon. Daarnaast ook weer een zusters-schaar besteld (onmisbaar! Hoevaak je bij cliënten wel niet in laatjes loopt te zoeken voor een schaar...) en om het leuk te maken een keycord voor de tag van het gebouw (en alle appartementen). De broeken vind ik zelf echt wel nodig; daarnaast kunnen ze op 60 of 90 graden gewassen worden en mogen ze gewoon in de droger. Altijd schone, nette werkkleding. 

Een werkjasje krijg ik van mijn werkgever. Ik krijg er twee volgens mij; de maat moet ik nog doorgeven. 

Ik merk, dat ik bij deze baan er ècht zin in heb. Bij de vorige (waar ik zelf ontslag had genomen al vóór de proeftijd inging..) had ik meteen na het sollicitatiegesprek al twijfels of dit wel wat voor mij was. En de diensten die ik heb meegelopen vond ik ook echt niet leuk. 

De dienst die ik heb meegelopen hier, was zó anders. Veel rustiger, fijner, echt mogelijk gesprekken te voeren en je weet gewoon dat je over een paar maand er lekker in zit en mensen je daadwerkelijk herkennen. Daarnaast heb ik tussen de cliënten door even tijd alleen, ook al is dat lopend van het ene naar het andere appartement, of in de auto of de fiets. Ik doe het altijd heel goed op even tijd alleen. Misschien komt dat ook, omdat het me thuis soms echt te druk word. Onze oudste kan behoorlijk druk en luid zijn, en de jongste reageert daar dan weer op, en die troost ik dan weer. De dagen zijn thuis soms erg lang. Niet erg! Maar even weg te werken is misschien ook wel fijn. Volwassenen praat, en niet alleen maar mama zijn. 

Ze hebben bij mijn nieuwe werk ook drie fietsen, voor wanneer het mooi weer is. Hoe fijn is dat! In de lente of zomer op de fiets naar de cliënten toe. Heerlijk lijkt me dat. 

Laundromat Mama

 Als ik soms lees over hoe het vroeger ging met de was, dat er zelfs elke week een hele dag aan was toegewijd, dan besef ik me maar al te goed dat we dan tegenwoordig natuurlijk niks te klagen hebben. Het is geen 'zware klus' meer. Wat het nog wel is, is tijdrovend, en véél. Nouja, veel bij ons dan. 

De eerste 6 jaar woonde ik alleen in dit huis. Ik had alleen een wasmachine, en de wasmand stond op de overloop. Zodra die vol was (ik gok één keer in de drie dagen) dan tilde ik die mee naar beneden, ging alles in de machine, en daarna ging het bij mooi weer buiten aan de lijn, of bij slecht weer binnen aan het droogrekje. Dat droogrekje werd beetje bij beetje weer leeggeplukt, tot het weer in de wasmand lag en de cyclus overnieuw begon. In de zomer hing het beddengoed heerlijk buiten aan de lijn, in de winter zat ik te hannessen met het rekje en hing ik het overtrek maar over een deur heen. 

Op een gegeven moment deed ik een luxe aankoop (zo noemde ik dat toen); een droger. Die stond boven op het kamertje bij het wasrek en was vooral handig voor mijn beddengoed, of als ik na twee diensten snel moest wassen en drogen, anders had ik geen schone werkkleding. 

Stap 1 voor meer was: krijg een vriend. Nou, die kreeg ik, en hij trok al snel bij mij in. Dat betekende dus ook zijn (werk)kleding en alles eromheen erbij. Meer handdoeken, meer theedoeken (dan wordt er meer gekookt, samen gegeten, dus meer afwas), etc. De droger is een gemak als er ineen keer meer was bij komt. 

Toen kwam stap 2: Ons eerste kindje. Man o man o man, wat kwam er veel bij. Naast de kleding ook de slaapzakken en het beddengoed, vooral na snotterige nachten of veel overgeven draaiden de apparaten over uren. Mijn arme budget Whirlpool wasmachine wist niet wat hem overkwam en begon steeds meer te protesteren bij elke lading. Hij heeft het nog even kranig volgehouden, maar op een gegeven moment was de pijp uit. 

Omdat we het destijds niet erg breed hadden, gingen we voor een tweedehands wasmachine. Volgens de advertentie van de witgoedhandelaar zou deze brandschoon zijn en klaar voor gebruik. Natuurlijk bleek niets minder waar. Op het oog was hij schoon, en de monteur had hem netjes geinstalleerd voor ons. Toen hij weg was, zou ik eerst even een kookwasje draaien met wasmachine reiniger erin, want ja, ik wilde toch even de boel doorspoelen van binnen. Alleen toen ik eens even de rubberen ring opzij duwde, zag ik al allemaal vette smurrie zitten. De haren zaten er nog in, bah! Ook het wasmiddel laatje leek schoon, maar toen ik die eruit haalde en eens even goed naar binnen keek, zat er allemaal zwarte schimmel daar waar het water in het bakje spuit. Eigenlijk weet je dan al genoeg, en dat de schimmel door het hele apparaat zit. Ik heb zo goed en grondig als ik kon de boel gepoetst met schimmelreiniger en een sopje, en toen dus die kookwas. Maar ik was zo boos, want mij was een schone machine beloofd.

Ik vond het geen fijne machine en korte programma's waren ook niet mogelijk. Normaal doe ik voor de vlekkerige kinderkleding een was + voorwas, en dat duurt in totaal zo'n anderhalf uur. Met deze machine was het kortste programma 2 uur en 45 minuten. Ik was geen fan :)

Gelukkig, en ja dat zeg ik echt, was de machine na twee weken alweer kapot. De witgoedhandelaar had garantie beloofd van drie maanden, maar hij was niet meer te bereiken. Hoe zou dat nou komen :)

Afijn, ik zei toen tegen mijn (inmiddels) man: nooit weer een tweedehands witgoed apparaat. Dus hop, wij naar de Expert gereden en een wasmachine gekocht. Rib uit ons lijf, deuk in het spaargeld, maar ik had het er voor over. Ik moet gewoon vaak kunnen wassen en ik wilde niet weer het risico lopen van wéér zo'n gore machine, die óók nog weer eens kapot gaat. 

Inmiddels hebben we ruim 2 jaar onze Samsung machine en ik ben er nog steeds zo blij mee. Lekker groot (9kg) en werkt als een tierelier. Geen schimmel, uiteraard (als ik klaar ben met wassen voor de dag, dan gaat het deurtje en laatje open zodat hij kan opdrogen) en om de zoveel tijd het zelfreinigingsprogramma draaien, of een 90 graden was met reiniger erin. 

Stap 3 was ons tweede kindje, inmiddels 4 maanden oud, en meneer Samsung staat eigenlijk elke dag te draaien. Ik kan het wel eens een dag overslaan, maar dan sta ik een dag later alles in te halen en ben ik er veel langer mee bezig. Dan maar elke dag 1 of 2! Het ligt er ook aan natuurlijk, wat er in huis gebeurt. Of alle bedden zijn verschoond, of er gesport is (dus sportkleding & extra douchen) en hoe vaak Jongste zijn truitjes onderspuugt. En mij. Hahaha. Het is niet alsof ik bij elk druppeltje melk schone kleertjes aan doe, maar soms komt er zo'n kleine vloedgolf uit en ja, dan is het wel fijn dat hij wat droogs aankrijgt. 

Meneer Samsung en meneer Zanussi (die inmiddels ook al wat jaartjes mee gaat!) draaien dus hun uren wel. Ik hoop dat de droger nog even wat jaren meegaat, ook die onderhoud ik goed. Sowieso één keer per maand alles eruit en de condensor afspoelen, en met de stofzuiger alles leegzuigen. Want die stofvlokken komen overal, niet alleen op het stof filter. Ik hoop dus, dat mijn goede onderhoud de levensduur wat verlengd.

De was is wel echt mijn ding, en ik vind het ook echt leuk om te doen. Het enigste wat mij tegenstaat, zijn die zware wasmanden weer naar boven tillen en dan alles weer onderverdelen in de kasten. Gelukkig doet mijn man dat omdat hij weet dat ik daar een hekel aan heb, hahaha. 

Nieuwe baan!

 Eerder schreef ik vier delen (een, twee, drie, vier) over mijn route naar een nieuwe baan. Na mijn tweede zwangerschap een paar maand thuisgezeten, en toen weer in de malle molen van sollicitaties en gesprekken. De eerste baan die ik had, heb ik een paar dagen meegelopen en toen besloten dat dat helemaal niks voor mij was. En dus begon de sollicitatie ronde opnieuw. Maar er is nieuws!

Vorige week heb ik een sollicitatie gesprek gehad, en deze week ook twee. Bij de eerste twee werd direct na het gesprek aangegeven dat ze me graag in dienst wilden nemen. Ik bezit over de juiste diploma's en heb flink wat jaren werk ervaring. Echter konden ze bij deze banen mij geen lange diensten garanderen. Dat betekende dus dat ik meer dagen zou moeten werken om aan mijn uren te komen. Bij het derde gesprek, wat ik gisteren had, waren ze ook enthousiast. Ook konden ze daar lange diensten garanderen. Volgens de CAO in mijn sector moeten trouwens vanaf 2026 standaard lange diensten in de thuiszorg komen, gaf zij aan. Hier ga ik mij nog eens in verdiepen. En, omdat ik een 24 uurs contract krijg, maximaal 4 dagen werken per week (dat is inclusief weekenden). Ook wordt de woensdag mijn vaste vrije dag. Dat is fijn, want dit betekend dat er incidenteel voor de maandag of vrijdag oppas of opvang geregeld moet worden voor de kinderen. Mijn man is tot juli volgend jaar elke dinsdag en donderdag vrij, daarna alleen elke donderdag. En ik dus elke woensdag sowieso. Daarnaast werk ik onregelmatig dus het kan zijn dat de jongens 's middags even een paar uurtjes heen moeten, wanneer ik begin om half 4. Mijn man is om 5 uur weer thuis, dus dat zijn maar kleine gaten om te vullen!

Ik had gesolliciteerd op een vacature in een stad dichtbij (ongeveer half uur rijden). Bij het gesprek zei ze echter dat er ook een open plek kwam op een locatie ongeveer 20 minuten bij mij vandaan, in een dorp. Er gingen daar 2 dames met pensioen, en ze dachten dat ik het wel fijner zou vinden om iets dichterbij te zijn. Hier was ik enthousiast over! Het dorp waar ik ga werken zal wat gemoedelijker zijn. Voornamelijk 'boerenbevolking', aldus de team manager tijdens het gesprek. Volgende week ga ik een ochtendje meelopen, en als ik nog steeds enthousiast ben, heb ik de dag erna het arbeidsvoorwaardengesprek. Ik ben heel benieuwd, en hoop dat ik het leuk ga vinden. Het is namelijk wel de bedoeling dat ik hier flink lang blijf, want 'jobhoppen' is niks voor mij. Ik gedij het best op voorspelbaarheid en op bekend terrein; ik begrijp dat ik eerst een paar maanden zal moeten werken voordat ik mij helemaal op mijn gemak en op mijn plekje voel, maar daarna hopelijk vele jaren werkplezier. In de latere toekomst (sowieso pas als beide jongens op school zitten) wil ik nog doorleren voor verpleegkundige, en wellicht daarna nog een specialisatie. Palliatieve zorg spreekt mij aan, en tijdens mijn vorige baan in de zorg was ik hier ook aandachtsvelder voor. Het lijkt me mooi om me daar als verpleegkundige op te specialiseren.

Maargoed, ik moet rustig aan doen, eerst maar eens een paar jaartjes als verzorgende IG. Daarna kijken wanneer er genoeg rust is thuis dat ik een dag per week naar school kan, en tijd heb voor het huiswerk.

Hoop zo erg dat het leuk is volgende week, en dat ik een nieuw stekkie heb gevonden. Het zal waarschijnlijk wat minder betalen dan de baan van vorige maand, maar ik vind werkgeluk belangrijker dan het loon. En héél veel inleveren hoef ik nou ook weer niet. Uiteindelijk komt alles weer goed, en dat gepieker was dus weer helemaal voor niks :)

Ik heb de andere twee bedrijven gemaild, bedankt voor de gesprekken en hun interesse, en dat ik heb gekozen bij een andere werkgever aan de slag te gaan. Dan is nu eindelijk de boel een beetje afgerond en kan ik op naar ons nieuwe normaal! 

Tijd anders besteed

 Met het (bijna) stoppen met Instagram heb ik meer tijd beschikbaar. Ja, echt, ook met twee kleine kinderen.'s Avonds rond 19:30 liggen ze allebei op bed, en dan ga ik of naar de sportschool voor Spinning of Power, of ben lekker thuis. Als ik 's avonds ga sporten, ben ik om kwart voor 9 ongeveer weer thuis. Dan douchen, en dan ga ik met Manlief nog even lekker tv kijken. Op de avonden dat ik niet sport, gaan we óf alleen tv kijken (meestal Slimste Mens met daarna nog een uur een serie die we volgen, bijv. Peaky Blinders) of we gaan eerst even een uur/ anderhalf uur ons eigen ding doen. Dat betekent dat ik meestal blogjes ga tikken, en Manlief op de Playstation. Maar ik vind het ook fijn om iets met mijn handen te doen. Ik had nog een boel haaknaalden van toen ik een paar jaar terug wilde beginnen met haken. Mijn moeder had me al op weg geholpen door me o.a. te leren een Granny Square te maken. Maar vond het toch iets te hoog gegrepen volgens mij, want ik heb de spullen daarna niet weer aangeraakt. Nou stuitte ik afgelopen weekend op Youtube op een kanaal waar ze de basics van het haken uitleggen, en dat was toch wel stukken meer simpel dan ik dacht. Uitleg dat je beter met dikkere garen kon beginnen en eerst gewoon steken leren en lapjes maken. Dat is wel wat anders dan een lapje met direct een patroontje erin. Er zijn zat mensen die dat meteen kunnen maar ik vond het toch wel moeilijk.

Ik heb mijn moeder ge-appt en we gaan binnenkort even naar een wolwinkel, om garen uit te zoeken. Dat leek me leuker dan online, want ik wil de kleuren in het echt kunnen zien. Ook ga ik steekmarkeerders aanschaffen. Ik hoop dat die mij helpen met het beginnen met haken.

Er zijn zoveel dingen die ik wil maken, maar ik weet dat ik simpel moet beginnen. In mijn hoofd regent het al slofjes, mutsjes, sleutelhangers, kussen hoezen voor de kussentjes op de bank, en later wil ik ook knuffels gaan maken. Een zebra, een koala, en ik had ook een leuke koe gezien. 

Maargoed, eerst de steken maar eens leren, en leren hoe ik een haakpatroon lees haha. Tijd genoeg denk ik, als ik toch niet meer steeds op de telefoon zit :) 

Structuur & Orde

 Agenda's, planners, familie planners, bullet journals, jaarkalenders, eigenlijk heb ik alles wel in huis. Tot twee jaar geleden had ik altijd een eigen agenda (meestal Moleskine of Peter Pauper Press) waar ik alles in noteerde en bewaarde. Toen het handiger werd dat mijn man ook mee kon kijken, werd de papieren agenda een beetje overbodig. We delen namelijk een kalender op onze smartphone, dus zodra hij of ik er wat inzet, staat dat ook in de ander zijn telefoon. 

Ik heb nog wel een tijdje een agenda aangehouden, maar irriteerde me wel dat ik dus afspraken driedubbel noteerde (telefoon, agenda, kalender). Ik zet nu dus alles in mijn telefoon. Mocht mijn telefoon stuk gaan, is dat niet erg, want dan staat het nog wel in die van Manlief. Daarnaast, als ik een ander toestel ga gebruiken en ik weer inlog in mijn Samsung Account, dan is de agenda ook weer automatisch overgenomen van mijn vorige toestel. Daar dus geen zorgen over.

We hebben nu aan de deur in de gang een kalender hangen, waar ik ook alles op noteer. Puur, omdat ik het ook fijn vind het op papier te hebben staan. Voor nu is het nog een leuke kalender met vogeltjes, bij een tuincentrum gekocht, maar voor volgend jaar heb ik een familie planner aangeschaft, waar ieder gezinslid zijn eigen kolom heeft die ik dan in kan vullen. Handig, vond ik, omdat Oudste vanaf volgend jaar ook naar school gaat. Ik zal dus voor hem ook de agenda moeten gaan invullen, met school, vakanties, en andere bijzonderheden. Het opschrijven van de planning vind ik altijd een rustgevend werkje. Lekker aan de tafel, met mijn markeerstiften en gekleurde pennen, even weer de boel op orde zowel op papier als in mijn hoofd. Sinds ik kinderen heb ben ik echt wel stukken meer warrig geworden, en vergeet ik oprecht de meest simpele dingen. Daarom noteer ik nu ook dingen van te voren. Als er een verjaardag is, schrijf ik de twee week ervoor bij het notitie gedeelte, dat ik niet moet vergeten die week een cadeautje te regelen. Dan is dat alvast maar gedaan. 

Ik merk dat deze manier het prettigste werkt voor ons. Wel vraag ik me af, hoe doen anderen dat met een druk gezinsleven? En bij wie ligt dan het meeste aandeel qua planning? Manlief en ik hebben het heel netjes verdeeld, vind ik. Zo noteert hij netjes wanneer zijn werkplanning afwijkt, en wanneer hij afspraken heeft. Ook heeft hij net zoveel aandeel in de afspraken van de kinderen als ik. Mijn man regelt dus ook bijv. de tandarts afspraken, of met het consultatie bureau. Dan ben ik wel degene die er met de kinderen heen moet, maar dat komt omdat hij moet werken. Als we eens oppas nodig hebben, dan regelt hij dat ook. Het is niet alleen mijn taak, om dan rond te gaan vragen bij familie. Zo vraagt mijn man het bij zijn familie, maar ook de andere dingen van 'zijn' kant regelt hij. Cadeautjes voor familieleden, etc. Van sommige (ex) collega's hoorde ik wel, dat de vrouwen dat allemaal deden, ook voor de schoonfamilie! Ik heb zelf nooit ingezien waarom dat zou moeten, maar wij zijn er beiden gewoon van uit gegaan dat we onze eigen kant bedienen wanneer het aankomt op verjaardagen en andere belangrijke zaken. Dit werkt prima voor ons, en daar ben ik blij om. 

Series die ik nu kijk

 Verdergaand op het logje van gisteren.. Series/ shows die ik nu kijk (ja, echt kijk, zonder telefoon in de hand).

Het is weer druk in tv-land! Met het begin van de herfst vaak ook weer nieuwe seizoenen van alles en nog wat. Ik kijk van alles wat, verwacht dus niet een bepaald thema in dit lijstje.

De Slimste Mens (NPO)

Elke avond kijken mijn man en ik een aflevering terug. Het wordt om 21:30 uitgezonden en dat is ons eigenlijk te laat. Met twee kleintjes zijn de dagen druk en de nachten onderbroken, dus we gaan meestal rond 21:45 naar bed. Ik vind Herman (Herman de Schermman!!) het goed doen, en zijn partner in crime Paulien een goede toevoeging. Ze zijn goed op elkaar ingespeeld en ik vind ze goede vervangers voor Freriks en van Rossem. 

Monster: The Ed Gein story (te zien op Netflix)

Oeh jongens dit is wel een gruwelijke hoor. Dit is een 8-delige miniserie op Netflix over Ed Gein; een moordenaar waar meerdere films op zijn geïnspireerd. Alles wordt tot in detail gebracht. We zijn nu bij aflevering vier. Spannend en luguber! Als je van dit genre houdt, zeker kijken. Charlie Hunnam kenden wij van o.a. Sons of Anarchy, wat een totaal andere rol is. Vind het zo knap hoe hij deze rol doet, zo zonder schaamte.

Downton Abbey (o.a. te zien op Netflix)

Ben al in het derde seizoen, zoals gezegd. Ik vind het heerlijk hoor, lekker kostuum drama (kostuum soap?), intriges, liefdesverhalen, leugens en bedrog en dat dan in de setting van Engeland voor/tijdens/na de 1e Wereldoorlog. Kan er echt van genieten en zit er helemaal in.

Sullivan's crossing (Netflix USA, derde seizoen op NLZiet)

De eerste twee seizoenen gezien door mijn VPN op de VS te zetten; puur omdat ik Chad Michael Murray wilde zien, haha! Gebinged toen ik nog zwanger was. Het derde seizoen is al eventjes uit, maar wordt nu wekelijks uitgezonden op Net 5, volgens mij. Elke woensdag kijk ik een aflevering. Het gaat over een vrouwelijke neuro chirurg die door een schandaal terug gaat naar haar vader in Nova Scotia, die daar een kampeerterrein beheert. Veel oud leed maar ook nieuwe liefdes. Het acteerwerk is een beetje Hallmark kwaliteit maar het is, hoe mijn vader zulke dingen noemt, ' niet - nadenk - tv '. Lekker kopje thee en kijken maar. 

Frank Visser doet uitspraak (SBS6)

Mijn man en ik kijken dit vaak, puur ook om de bijzondere types die hierin voorkomen. Soms lachwekkend en soms wat sneu, soms hebben ze ook niet helemaal door dat Victor (wij noemen hem thuis Viccie) ze een beetje te kakken zet. Wij proberen altijd zelf een beetje de rechterlijke uitspraak te voorspellen en meestal zitten we goed. Klein feitje; ik heb thuis een bijnaam, die komt vanuit een aflevering van Frank Visser. Mijn man (en ik zelf) noemt mij Tippie, naar iemand die ooit dus in een aflevering zat. Berichtjes naar mijn man, of als hij me aanspreekt, is dus meestal met Tippie (of een koosnaampje). Mijn echte naam wordt bijna nooit uitgesproken door hem! 

Help! Mijn man is klusser. (RTL4)

Ja dit is ook weer omdat we ons graag een beetje verbijsteren. Huizen die al jaren lang geen huis meer mogen worden genoemd, maar een bouwval. Soms alleen een stel, maar soms ook een gezin met (kleine) kinderen! Vind daar echt wat van. Van die kleintjes in de kou door niet geïsoleerde woningen, niet afgedekte elektriciteitsdraden, noem maar op. Maar ook vrouwen die de boel laten verslonzen omdat manlief niks doet. Hier thuis weten we dat we niet kunnen klussen. Behangen, verven, dat soort spul gaat nog wel. Maar vraag mij of mijn man niet om een nieuwe keuken te installeren of de badkamer te renoveren. Dit weten we van elkaar, en als we ooit een koopwoning kunnen bemachtigen, dan wordt daar dus mooi een aannemersbedrijf voor in handen genomen mocht er wat gebeuren. Bij ons hoeft John dus niet langs te komen. 

Peaky Blinders (Netflix)

Hier zitten we nu in het tweede seizoen van. Mijn moeder raadde deze aan (ze heeft zoveel kijktips voor ons haha, mijn ouders kijken veel series). Goede serie, met goed acteerwerk van Cillian Murphy. Een van mijn favoriete acteurs zit er ook in, Tom Hardy. Knappe kerel vind ik dat. Het gaat over een gang in Birmingham, rond de jaren '20 van de vorige eeuw. Bijna elke aflevering wel een cliff-hanger. Vind het soms wel íets te stoerdoenerij, maar vermakelijk is het wel. 

Tot zover!